بدخشی سمرقندیبدخشی سمرقندی ملک الشعرای میرزا الغ بیگ تیمور و سرآمد شاعران سمرقند بود. ۱ - معرفی بدخشیبَدَخشی سمرقندی، ملک الشعرای میرزا الغ بیگ تیمور (حک: ۸۵۰ـ۸۵۳). دولتشاه سمرقندی، خواندمیر و آذربیگدلی گفته‌اند که او سرآمد شاعران سمرقند بود، و الغ بیگ و درباریانش به او التفات بسیار داشتند و بویژه، قصایدش را می‌ستودند؛ اما هیچ‌یک نام و مشخصات یا سال مرگش را ذکر نکرده‌اند. امیرعلیشیرنوایی (متوفی ۹۰۶) پیش از رفتن به هرات در ۸۶۲، چندسالی را در ماوراءالنهر گذراند [۱]
ذبیح الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج ۴، ص ۳۸۳، تهران ۱۳۶۳ ش.
بنابراین محتمل به نظر می‌رسد که بدخشی سمرقندی با مولانا محمدبدخشی که خواندمیر [۲]
غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، ج۴، ص۳۴۷، چاپ محمد دبیر سیاقی، تهران ۱۳۵۳ ش.
او را ملازم سی ساله ا میر علیشیرنوایی دانسته و در نظم معما و تألیف قواعد آن تبحر داشته و در این علم چند رساله نوشته است، یکی باشد.
۲ - فهرست منابع(۱) لطفعلی بن آقاخان آذربیگدلی، آتشکدة آذر، چاپ جعفر شهیدی، چاپ افست تهران ۱۳۳۷ ش، ص ۳۳۵). (۲) امیرعلیشیرنوایی، تذکرة مجالس النفائس، چاپ علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۲۳ ش، ص ۱۹، ۱۹۳. (۳) غیاث الدین بن همام الدین خواندمیر، تاریخ حبیب السیر، چاپ محمد دبیر سیاقی، تهران ۱۳۵۳ ش. (۴) عبدالرسول خیامپور، فرهنگ سخنوران، تبریز ۱۳۴۰ ش، ص ۷۹. (۵) دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، چاپ ادوارد براون، لیدن و لندن ۱۹۰۱، ص ۴۲۰. (۶) ذبیح الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج ۴، تهران ۱۳۶۳ ش. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بدخشی سمرقندی»، شماره۷۱۱. رده‌های این صفحه : تراجم | شاعران فارسی
|